გათხოვდი, ჩაბარდი პატრონს!


Litterator's Blog

ერთ დღესაც, თურქეთის ერთ-ერთ სოფელში, გოგონების უწყინარი, ბავშვური თამაში თანაკლასელ ბიჭებთან ერთად, ძალიან მარტივად, გამზრდელი ბებიისთვის და ბიძისთვის კლინიკაში ქალიშვილობის შემოწმების მიზეზად შეიძლება იქცეს. ეს საკმარისი არ აღმოჩნდა, დებს სახლში გამოკეტავენ, ჩამოართმევენ ტელეფონებს, კომპიუტერს, გისოსებით შემოსაზღვრავენ სახლს და კულინარიულ გაკვეთილებს უტარებენ, ბებია და ბიძა იწყებენ გოგონების გათხოვებას. და როგორც უმცროსი და იტყვის, სახლი “ცოლების მწარმოებელ ქარხანას” ემსგავსება.

თურქი რეჟისორის დენიზ გამზეს ფილმი “მუსტანგი”

სამწუხარო ის იყო, რომ ეკრანზე რამე ახალს და განსაკუთრებულს არ ვუყურებდი, ისეთს, რაც საქართველოში არ მენახა ან არ გამეგონა. ვფიქრობ ხოლმე, მოდი მეც გადავიღებ ამ თემაზე ფილმს, მაგრამ მგონია რომ ველოსიპედის თავიდან გამოგონებასავით საქმე გამომივა და ეგეც არ იყოს, ყველას კარგად გვახსოვს, სულ ახლახან სამეგრელოში მომხდარი ამბავი, იმედზე გასული სიუჟეტი, სადაც ცოლი “ქალიშვილი არ აღმოჩნდა”, სიუჟეტის განვითარება, შინაარსი, მონაწილე ადამიანები, თავად ამბავი, ეს ყველაფერი უკვე არის კინო, ვუყურებდი და ვფიქრობდი, აი რომ მოვკიდო კამერას ხელი და რამე გადავიღო, ამაზე მეტი და ამაზე რეალური რაღა უნდა გადავიღო?

სად…

View original post 394 more words

Advertisements

Foucault Explained with Hipsters


BINARYTHIS

A comic I made for a second year gender studies course I tutored for in 2012, to help students understand some of the themes from Foucault’s The History of Sexuality Vol.1:f1

f2All page references from Foucault, M. (1976 [2008; trans 1978]), The History of Sexuality: Volume 1., R. Hurley, [trans], Victoria: Penguin Group

Stay tuned for Judith Butler explained with cats!

View original post

ვაჟიშვილობის დაკარგვა ქართულად ანუ ერთი პოსტი სექსზე, რომ უნდა გეგდოს 2


როცა მარინას მაგთის ნომერი ავკრიფე, აღელვება და ერექცია ერთად დამეწყო. მარინა ტელეფონს დიდხანს არ იღებდა, მერე მომიბოდიშა, ძროხას ვწველავდიო. საუბარი თავიდან სწორედ ამ თემას შეეხო _ სოფლის მეურნეობის პრობლემებს კახეთში და პროდუქციის გასაღების ბაზრებს.

– რათ შეწუხდი, გოგი? (ასე მომმართავდა რატომღაც)

– რავიცი, ისა, მე შენი sms ვნახე…

– ჩემთან გინდა, ოქრო? სად ცხოვორობ?

– მე სამტრედიაში, მაგრამ თბილისში მოვდივარ ერთ კვირაში, შენ?

– გურჯაანში, მეც ჩამოვალ თბილისში, გლდანულაში ჩემი ნათესავი ცხოვრობს და მის ბალღებს მიტოვებენ ცოტა ხნით, შეგიძლია იქ მესტუმრო.

ზუსტად ერთ კვირაში  თბილისის ერთ-ერთი გარეუბნის მეტროს წინ ვიდექი და ვიკვლევდი გლდანულაში მოხვედრის საშუალებებს. ნაწვიმარი იყო, გლდანი _ ატალახებული (გზები ჯერ კიდევ არ იყო დაგებული ბოლომდე) . როგორც იქნა, მოვხვდი საჭირო ავტობუსში და გავუყევი გზას კაცადქცევისაკენ.

ავტობუსიდან ჩამოსულს გაჩერებაზე დაძაბული და ჩაცუცქული ბიჭები დამხვდნენ და იმწამსვე მაჯახეს შეკითხვა სიგარეტის არსებობის შესახებ ჩემს ჯიბეში. უარყოფითი პასუხი არაფრად ეპიტნავათ და ცუდი სუნი მეცა, რადგან მეორე შეკითხვა მობილურს ეხებოდა და აშკარა იყო, ეს მისი ”ახევის” სურვილს მოასწავებდა. ალბათ, ისე დამეტყო უსუსურობა, რომ ერთ-ერთ მათგანს სიკეთის არსებობა გაახსენა და მიბრძანა, დამეხვია იქედან. მეც, რა თქმა უნდა, დავემორჩილე და ერთიანად ჟრუანტელი ვიგრძენი, როცა მივხვდი, რა მელოდა წინ. კორპუსის წინ ავიტუზე და ცოტა ხანს ვფიქრობდი, როგორი სახე მიმეღო და როგორ მემოძრავა, მერე ყველაფერი დავიკიდე და ავედი მე-4 სართულზე, ზარი გავუშვი მარინასთან, როგორც შევთანხმდით და რამდენიმე წამში დაბალი სტვენის ხმაც გავიგონე. მარინა მეძახდა სიბნელიდან.

ოთახში შესულმა პირველად სუნი ვიგრძენი, ძალიან მძაფრი სუნამოს სუნი, რომელიც მარინას იმდენად ბლომად დაესხა, რომ თავბრუ თავადაც ეხვეოდა. ცოტა ხანში მის შეთვალიერებასაც შევუდექი: პირველად დიდი ძუძუები მომხვდა თვალში, რაც მომეწონა.

…ეს ბოლო რაღაც იყო, რაც იმ დღეს მომეწონა.